Stowarzyszenie ks. Piotra Skargi w Krakowie – analizujemy opinie i kontrowersje

Dziś parę słów o organizacji, która przez lata pozostawała w cieniu mediów toruńskich i apostolatu tworzonego na skalę ogólnopolską przez ojca Tadeusza Rydzyka. Tymczasem, to właśnie Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej stworzyło podwaliny pod model niezależnej organizacji pozarządowej – która potrafi trwać i rozwijać się, reprezentując głos katolików pomimo zmiennych wiatrów historii.

W czasach, kiedy ludzkość zatracona jest w świecie nowych technologii, internetu i wiecznej gonitwy za pieniędzmi ciężko jest znaleźć czas na refleksję duchową, a w ślad za nią – na czynienie dobra. Większość ludzi dba wyłącznie o swoje cele i nie patrzy na cierpienie drugiego człowieka, mimo że według chrześcijańskich podwalin starego kontynentu, troska o bliźnich stanowi jeden z obowiązków stanu.

Początki omawianego tu środowiska sięgają 1999 roku, kiedy powstało Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. ks. Piotra Skargi. Jako dodatkowy, wspomagający element działalności pobożnościowej, charytatywnej i edukacyjnej, przy Stowarzyszeniu założony został Instytut Edukacji Społecznej i Religijnej im. Piotra Skargi. Była to fundacja, funkcjonująca od listopada 2001 roku.

Dziś SKCh im. Ks. Piotra Skargi działa już samodzielnie, bez związków z Instytutem. Niezmiennie, od 1999 r. jest organizacją pozarządową, która swoje istnienie i podejmowane w ramach celów statutowych działania kieruje przede wszystkim do katolików świeckich. Swoje funkcjonowanie od strony formalnej opiera o doktrynę Kościoła Katolickiego oraz wskazania zawarte w dekrecie soborowym Apostolicum Actuositatem.

Warto dodać, że SKCh im. Ks. Piotra Skargi funkcjonuje w pełnej zgodzie z polskim prawem i działa w celach niezarobkowych, czyli tzw. – non profit. W związku z brakiem strategicznego nastawienia na zysk, w Stowarzyszeniu główny kierunek inwestowania pozyskiwanych środków pozostaje w ścisłym związku z jego misją i celami statutowymi. Z perspektywy Kościoła organizacja jest prywatnym stowarzyszeniem wiernych, które nie posiada kościelnej osobowości prawnej i nie podlega prawu kanonicznemu.

Działalność

Trzeba wiedzieć, że wszelkie działania Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi są możliwe dzięki datkom Dobrodziejów Stowarzyszenia. Warto zaznaczyć, że w momencie zakładania organizacji było to jedyne stowarzyszenie, które podejmowało się organizowania różnego rodzaju akcji społecznych w obronie zasad cywilizacji chrześcijańskiej, ze szczególnym uwzględnieniem małżeństwa i rodziny. Do dnia dzisiejszego przeprowadzono ponad 2500 różnego rodzaju pikiet, konferencji, protestów w celu – jak działacze Stowarzyszenia twierdzą – obudzenia sumień polskich patriotów i katolików.

Stowarzyszenie Piotra Skargi finansuje między innymi wydawanie pisma „Przymierze z Maryją”, które jest największym nieodpłatnym, chrześcijańskim czasopismem ukazującym się co dwa miesiące w nakładzie ponad 300 tysięcy egzemplarzy. Nie można zapominać również o „Polonia Christiana”, czyli czasopiśmie zawierającym liczne artykuły konserwatywnych oraz katolickich publicystów.

Ponadto, w ramach działań Stowarzyszenia Księdza Skargi mieści się także finansowanie portalu informacyjnego PCh24.pl, którego pełna nazwa brzmi tak samo, jak edycji papierowej – Polonia Christiana. Od 2012 roku portal pozyskał rzeszę ponad miliona regularnych odbiorców.

SKCh im. Ks. Piotra Skargi uzyskuje pieniądze głównie dzięki darczyńcom. Mowa tutaj o kilkuset tysiącach drobnych donatorów, których lojalność i regularność pozwalają na prowadzenie licznych dzieł. Dzięki nim właśnie finansowane są akcje, takie jak propagowanie kalendarzy ściennych „365 dni z Maryją” (łącznie już ponad 9 mln egzemplarzy w kilku edycjach!), a także dewocjonaliów takich jak Cudowny Medalik, Szkaplerz Święty itd.

Stowarzyszenie Piotra Skargi i jego cele

Celem stowarzyszenia jest prowadzenie kampanii o charakterze religijnym i społecznym. Jeśli mowa o tych drugich, Stowarzyszenie Piotra Skargi występuje przeciwko promocji niemoralnego trybu życia, ideologii gender, propagowaniu treści pornograficznych, wprowadzaniu edukacji seksualnej do szkół i uchwalaniu ustaw przeciwdziałającym wartościom rodzinnym – np. o aborcji czy in vitro.

Jeżeli jesteś człowiekiem, który szanuje zasady chrześcijańskie i tradycyjny porządek społeczny, warto zwrócić swoją uwagę właśnie na Stowarzyszenie Piotra Skargi. Bogata jest bowiem także paleta aktywności religijnej tego środowiska. Od akcji ogólnych w przekazie, realizowanych na masową skalę (np. „Nie wstydzę się Jezusa”, „Orędzie Fatimskie nadzieją dla Polski”) po inicjatywy bardziej skupione na określonych problemach życia duchowego, świętych autorytetach bądź tradycyjnych uroczystościach (kampanie na Boże Ciało, zachęcanie katolików do korzystania z sakramentów, propagowanie św. Benedykta, św. Rity z Cascii, św. Faustyny Kowalskiej itd.) Jak zrezygnować z grzechu? Co robić w chwilach słabości i pokusy? Dzięki wspomnianym kampaniom stowarzyszenia łatwiejsze jest znalezienie odpowiedzi na powyższe pytania.

Można więc odczuć, ze Stowarzyszenie Piotra Skargi wzbudza pewne kontrowersje, zwłaszcza w środowiskach lewicowych. W ich mniemaniu działalność tej organizacji łamie definiowane przez nich (i permanentnie modyfikowane) tzw. prawa człowieka. Nie jest to jednak tożsame z prawem naturalnym, ani też katalogiem praw człowieka, ukształtowanym w powojennym ładzie międzynarodowym.

Niektórzy nazywają również Stowarzyszenie Piotra Skargi sektą, jednak to określenie jest co najmniej nie na miejscu. Sekta (według definicji) musi przede wszystkim posiadać swojego guru, a także uniemożliwiać odstąpienie i zaznaczać odrębność doktrynalną od wyznania macierzystego. Nic z tego nie pojawia się w przypadku SKCh im. Ks. Piotra Skargi. Profil ideowy Stowarzyszenia lokuje je w ścisłym związku z instytucjonalnym Kościołem, pomimo odrębności organizacyjnej. Nie jest to więc inicjatywa kościelna, ale stowarzyszenie świeckich katolików, którzy poprzez liczne akcje społeczne, wydawane książki i czasopisma, czy też przez wydarzenia publiczne, afiliują się jako immanentny, konserwatywny element wspólnoty katolickiej.

Sam prezes Stowarzyszenia – Sławomir Olejniczak – przewodniczy szerokiemu składem zarządowi i rozproszonej strukturze decyzyjnej. Nie jest osobą medialną. W tak dużym środowisku jak to stworzone wokół Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi jednoosobowe, autokratyczne zarządzanie byłoby co najmniej nieefektywne, jeśli w ogóle możliwe.

Kim był Piotr Skarga?

Piotra Skargę nazywa się najważniejszym kaznodzieją polskim w historii. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że herezje zagrażają naszemu państwu.  Nie tolerował wszechobecnej oziębłości, obojętności. Uważał, że herezje wielu pseudo-katolików doprowadzą do duchowego upadku.

Niestety, przez swoje działania i przekonania Piotr Skarga był obiektem wielu napaści i nienawiści. Zarzucano mu mieszanie się w politykę, jednak odpowiadał na to głosząc, że duchowny powinien to robić ze względu na wyplenienie grzechu z ludzi, którzy sprawują władzę nad ludem.

To, co pozostało jako spuścizna Piotra Skargi, to wiekopomne dzieła takie jak Kazania sejmowe lub Żywoty świętych, a także liczne dzieła miłosierdzia. Królewski kaznodzieja wszak nie szczędził trudu i czasu na rozwijanie dzieł dobroczynnych, które swoim oddziaływaniem obejmowały tysiące ubogich.

Postać Skargi – wciąż jako kandydata do wyniesienia na ołtarze – jest od początku znakiem rozpoznawczym i niejako kotwicą duchową dla Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej. Środowisko to, po 25 latach działalności, niezmiennie odwołuje się do duchowego i intelektualnego dziedzictwa ks. Piotra Skargi.

P O L E C A M Y – – – R Ó W N I E Ż

Tak rodziła się pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Polski

W czterdziestą rocznicę przełomowych dla historii Polski wydarzeń, związanych z przybyciem do rządzonego przez komunistów kraju Karola Wojtyły – już w roli papieża Jana Pawła II – Marek Balon opublikował ciekawe wydawnictwo, pełne nieznanych szerzej kontekstów i ilustracji. „Pierwsza pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny” ukazuje kulisy przygotowań oraz przebieg samej pielgrzymki, wraz z nieudaną kampanią władz komunistycznych zniechęcenia Polaków do spotkania z papieżem.