stowarzyszenie piotra skargi

Stowarzyszenie Piotra Skargi – walka z rewolucją nie ustaje

Współczesne społeczeństwo polskie staje w obliczu dynamicznych zmian społecznych, kulturowych i moralnych. W tych trudnych czasach istnieją organizacje, które nieugięcie walczą o utrzymanie i wzmocnienie tradycyjnych wartości. Jednym z najważniejszych aktorów tego ruchu jest Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi, z prezesem Sławomirem Olejniczakiem na czele.

Misja i długofalowe cele

Nie jest to zwyczajna organizacja. Stowarzyszenie skupia się na budzeniu sumień Polaków, kierując ich uwagę ku chrześcijańskim wartościom i normom, które w dzisiejszych czasach są często podważane i marginalizowane. A przecież normy te jeszcze niedawno stanowiły fundament prawodawstwa znakomitej części naszego kontynentu.

Przewodnictwo Sławomira Olejniczaka, który stoi na czele tej instytucji od ponad dwóch dekad, pozwala na prowadzenie szerokiego dialogu społecznego. Jego zarząd mierzył się dotąd z różnymi wyzwaniami, zawsze jednak będąc blisko takich wartości jak rodzina, własność czy tradycja katolicka. Wierność idei i podstawowym założeniem fundującym to środowisko pozwala utrzymywać kurs działalności w ramach stałych grup problemowych: spraw społecznych, Rewolucji w Kościele, czy też zderzenia kultury i antykultury.

Odpowiedź na „rewolucję”

Istotnym elementem działalności Stowarzyszenia jest kontrrewolucyjne podejście do współczesnych wyzwań. Idee te są odpowiedzią na to, co Plinio Correa de Oliveira określił mianem „rewolucji: – proces degradacji wartości, które kształtowały naszą tożsamość przez wieki. Proces, który zachodzi w tendencjach, w faktach i w ideach. Jak pisał w swoim najważniejszym dziele „Rewolucja i Kontrrewolucja”:

Każdy etap Rewolucji, w porównaniu z etapem poprzednim, nie jest niczym innym, jak jego wydoskonaleniem. Naturalistyczny humanizm i protestantyzm wydoskonaliły się w rewolucji francuskiej, która z kolei wydoskonaliła się w wielkim rewolucyjnym procesie bolszewizacji współczesnego świata.

fragment książki „Rewolucja i Kontrrewolucja”

Książka prof. Plinia Correi de Oliveiry pozostaje głównym fundamentem ideowym Stowarzyszenia Piotra Skargi

I to właśnie działalność kontrrewolucyjna w tych trzech wymiarach ma być odpowiedzią na postępujące procesy rozkładu cywilizacji chrześcijańskiej. Założyciel ruchu TFP prof. de Oliveira, a jego śladem przywódcy tacy jak wspomniany prezes Sławomir Olejniczak, kreślą strategie działań kontrrewolucyjnych i w ich ramach planują konkretne akcje. Przykładowo, jednym z celów dalekosiężnych tego środowiska jest mobilizacja dużych grup społecznych do oporu przeciwko zabiegom rewolucji, ale w wymiarze krótko- i średniookresowym te cele są inne – obiektywny ogląd historii społecznej pokazuje bowiem, że ruch mas jest najczęściej wtórny, a tym co nadaje im bieg, jest formacja i siła elit. Na nich także, podobnie jak i na mediach, skupia się wysiłek Stowarzyszenia Piotra Skargi i jego sojuszników.

Działania Stowarzyszenia nie ograniczają się jedynie do publicystyki czy aktywności medialnej. Znaczące są również konkretne inicjatywy, oddziałowujące zarówno w wymiarze duchownym, jak i materialnym. Można tu wymienić kampanie takie jak „Polacy Ukrainie”, akcje propagujące tradycyjną pobożność Maryjną, działania pomocowe o charakterze katolickim jak np. zbiórka funduszu „Kaplice dla Mozambiku”, czy też organizację różnorakich wydarzeń kulturalnych i edukacyjnych, które mają na celu promowanie chrześcijańskiego dziedzictwa Polski. Stowarzyszenie dba także o kontakt z darczyńcami, organizując dla nich różnego rodzaju spotkania i konferencje.

Różnorodność działań i ich znaczenie w społeczeństwie

Sławomir Olejniczak, poprzez swoją determinację i pasję, jest jednym z liderów obrony chrześcijańskiego dziedzictwa Polski. Dzisiaj, gdy tradycyjne wartości są podważane, jego postawa i działalność Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi przypominają o korzeniach narodu i dają nadzieję na lepsze jutro.

Podsumowując, w trudnych czasach, w których żyjemy, postać Sławomira Olejniczaka oraz działania Stowarzyszenia stanowią ważny element w walce o zachowanie i promocję chrześcijańskiego dziedzictwa w Polsce.

Święta Elżbieta Węgierska łączy ponad granicami

Odwiedzając w regionie karpackim miejsca ważne dla katolików, warto nie tylko poznać świątynie Małopolski czy Podkarpacia, ale także przekroczyć granicę ze Słowacją, by poznać Koszyce – miasto, w którym jest bardzo silny kult świętej Elżbiety Węgierskiej.

Duża część z nas słowackie Koszyce kojarzy przede wszystkim z „Przywilejami koszyckimi” – ważnym wydarzeniem w historii Polski, jakie miało miejsce w XIV wieku. Wówczas to, 17 września 1374 roku, Ludwik, król węgierski (Ludwik Wielki) i polski (Ludwik Węgierski) nadał polskiej szlachcie ten przywilej w zamian za uznanie przez nią praw do korony polskiej dla jego dzieci. Mówiąc o Koszycach trudno oderwać historię tego drugiego obecnie pod względem liczby mieszkańców miasta Słowacji od dziejów Królestwa Węgierskiego. Koszyce, po słowacku Košice, po węgiersku Kassa, były i są miastem, w którym przenikało się wiele kultur, a dla nas, katolików, to przede wszystkim miasto żywego kultu świętej Elżbiety Węgierskiej.

Koszyce w historii Polski i Węgier

27 maja 1235 roku papież Grzegorz IX ogłosił ją świętą, a kult św. Elżbiety szybko rozszerzał się w Europie, szczególnie na Węgrzech, krajach niemieckojęzycznych, Francji, Hiszpanii, Włoszech i Anglii. Do Polski kult św. Elżbiety dotarł już w XIII wieku, wkrótce po kanonizacji.

Obecność w katedrze pod wezwaniem św. Elżbiety (słow. Dóm sv. Alžbety), największej świątyni katolickiej na Słowacji, dostarczy nam wielu wrażeń i pozwoli lepiej poznać istotę Kościoła Powszechnego, nie znającego granic państwowych, łączącego w duchu miłości i pojednania różne narody.

Dowodem takiego pojednania jest fakt, że o ogłoszenie św. Elżbiety Węgierskiej patronką Koszyc starali się mieszkańcy tego miasta, zamieszkanego dzisiaj w zdecydowanej większości przez Słowaków.

Słowackie starania

W listopadzie 2019 roku podczas Mszy Świętej w archikatedrze pod wezwaniem św. Elżbiety w słowackich Koszycach odbyło się uroczyste ogłoszenie św. Elżbiety Węgierskiej patronką tego miasta. Dekret o uznaniu nowej patronki odebrał z rąk arcybiskupa Bernarda Bobera burmistrz Jaroslav Polaček.

O tamtym wydarzeniu pisał w 2019 roku portal PCh24.pl, wydawany przez Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi, kierowane przez prezesa Sławomira Olejniczaka.

Jak czytamy na PCh24.pl: Propozycja zwrócenia się do Watykanu o zgodę na przyznanie Koszycom możliwości ogłoszenia św. Elżbiety Węgierskiej została przyjęta przez radę miasta 11 kwietnia 2019 roku. Tę decyzję poparł arcybiskup Bernard Bober, który stwierdził, że zawsze uważał św. Elżbietą za patronkę nie tylko samej katedry, ale całych Koszyc. Wniosek lokalnego samorządu, zatwierdzony przez archidiecezję, został skierowany do Watykanu. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów 18 października wyraziła zgodę i potwierdziła, że „Święta Elżbieta Węgierska jest patronką Koszyc”. Mówiąc o powszechnym w Koszycach kulcie św. Elżbiety Węgierskiej burmistrz Polaček podkreślił, że radni miejscy już w XIII wieku używali pieczęci z wizerunkiem świętej, ale oficjalnie nie była ona nigdy ogłoszona patronką Koszyc.

Katedra, którą trzeba odwiedzić

Powszechny także dzisiaj, nie tylko na Węgrzech i Słowacji, kult św. Elżbiety przyczynił się do licznych odwiedzin katedry pod wezwaniem św. Elżbiety – największej świątyni katolickiej na Słowacji, której budowa rozpoczęła się jeszcze w 1378 roku.

Koszycka katedra jest świątynią chętnie odwiedzaną przez Słowaków i Węgrów nie tylko ze względu na jej patronkę św. Elżbietę. W świątyni spoczywają bowiem od 1906 roku prochy Franciszka II Rakoczego, przywódcy powstania antyhabsburskiego i bohatera narodowego Węgier.

Zachęcamy, by będąc na Słowacji zaplanować na swojej trasie Koszyce i katedrę pod wezwaniem św. Elżbiety, patronki m.in. Węgier, Hesji i Turyngii, łączącej chrześcijan w wielu państwach.

sławomir olejniczak prezes stowarzyszenia

Sławomir Olejniczak: jesteśmy przez lewicę znienawidzeni, bo dajemy świadectwo prawdy o świętości życia

Promotorzy cywilizacji śmierci nienawidzą nas za to, że ośmielamy się dawać publicznie świadectwo prawdzie o świętości prawa do życia. Z ludzi przyznających się publicznie do swojej wiary robią fanatyków i sekciarzy – mówi w wywiadzie Sławomir Olejniczak prezes Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej Księdza Piotra Skargi.

O atakach mediów lewicowych na Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi

Ostatnio w laickich i lewicowych mediach pojawiły się ataki skierowane przeciwko Stowarzyszeniu Kultury Chrześcijańskiej im. ks. Piotra Skargi…

Jak zwykle są to ataki oparte na kłamstwach i oszczerstwach, aby zdyskredytować obie organizacje w oczach opinii publicznej. W tej sytuacji będziemy bronić dobrego imienia w sądzie, ale to wymaga czasu i z tego czasu korzystają właśnie medialni oszczercy, zanim prawomocny wyrok zamknie im usta i nakaże zapłatę odszkodowania.

Ale jakie są powody tak nasilonej medialnej kampanii?

Jak wskazują tytuły większości tych publikacji, powodem ataków jest nasze zaangażowanie w obronę prawa do życia dla wszystkich poczętych dzieci, bez wyjątku. Przypomnijmy bowiem, że nie tak dawno obywatelska inicjatywa ustawodawcza „Stop aborcji” zagroziła obowiązującemu w Polsce kompromisowi aborcyjnemu. To „zagrożenie”, a właściwie szansa dla wielu nienarodzonych dzieci, stała się realna po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22 października 2020 r. Stąd wściekłość i nienawiść tych grup medialnych, które z prawa do zabijania dzieci nienarodzonych chcą uczynić tzw. prawo człowieka. A przecież jest to zabicie niewinnej osoby, czyli grzech wołający o pomstę do nieba. Ponadto te same grupy medialne są zaangażowane w propagowanie innego grzechu z tej kategorii, czyli homoseksualizmu zwanego grzechem sodomskim.

Ci promotorzy cywilizacji śmierci nienawidzą nas za to, że ośmielamy się dawać publicznie świadectwo prawdzie o świętości prawa do życia. Stąd też wrzaskliwa kampania oszczerstw, która ma nas z jednej strony zastraszyć, a z drugiej zniszczyć nasze dobre imię w oczach bliźnich.

Padające w tych publikacjach sformułowania ujawniają tylko złość, będącą reakcją na naszą działalność. Niektóre są tak absurdalne, że stanowią dowód na lekceważenie przez lewicowe media inteligencji swoich czytelników.

Współczesna (anty)kultura a media dla katolików

Może należałoby się dostosować do wymogów współczesności i dzięki temu uniknąć takich ataków?

I w ten sposób zrelatywizować prawdę? Przecież sam Pan Nasz Jezus Chrystus powiedział, że uczeń nie może być ponad mistrza, więc podobnie jak On doznajemy cierpień za wierność Prawdzie. Nie mamy taryfy ulgowej.

Do tej pory nie wykazano nam jakiegokolwiek błędu, ale powiela się stare oszczerstwa lub tworzy nowe. Takie kampanie obrażania i zniewag dotykają chrześcijan od samego początku istnienia Kościoła, aż w końcu dochodzi do krwawych prześladowań. Nie mam bowiem złudzeń, że obecne ataki wymierzone w Stowarzyszenie im. Ks. Piotra Skargi mają cechy podżegania do nienawiści religijnej, która w pewnym momencie może przerodzić się w fizyczną agresję – najpierw wobec budynków sakralnych i miejsc kultu, a następnie wobec ludzi. Niejednokrotnie już kierowano pod moim osobistym adresem różnorakie groźby.

Czy to nie przesada?

Chrystianofobia, określenie użyte przez Benedykta XVI, jest zjawiskiem, które istnieje nie tylko w Europie i na świecie, ale również i w Polsce. Ta tendencja jest stale i starannie podsycana przez media. Wywlekają zgorszenia prawdziwe lub fałszywe, aby sukcesywnie dyskredytować Kościół i zastraszać duchowieństwo. Prezentują bluźnierstwa jako sztukę. Z ludzi broniących prawa do życia czy przyznających się publicznie do swojej wiary robią fanatyków i sekciarzy. 

Sami jednak promują grzech jako styl bycia, a prawda o prawie do życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, czy też o małżeństwie i rodzinie, której naucza Kościół, coraz bardziej kole ich w oczy, budząc wyrzuty sumienia. Stąd taka złość i furia wobec tych, którzy się ośmielą tę prawdę publicznie przypomnieć.

Oskarżenia pod adresem organizacji katolików świeckich

No właśnie, skoro mowa o Kościele, warto wspomnieć, że jednym z zarzutów, które przewijają się przez publikacje lewicowych mediów na temat Stowarzyszenia i organizacji z nim współpracujących jest oskarżenie o sekciarstwo i działanie poza Kościołem.

„Sekta” to jedno z pomówień, za które nawet w laickiej Francji skazano niedawno osobę prowadzącą kampanię oszczerstw wobec francuskiego TFP, będącego siostrzaną organizacją naszego Stowarzyszenia.

W związku z pytaniami na temat prowadzonej przez nas działalności w grudniu 2001 Kardynał Franciszek Macharski, ówczesny ordynariusz krakowski, wydał komunikat na temat Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi (Instytut Ks. Piotra Skargi wtedy jeszcze nie rozpoczął działalności), że jest stowarzyszeniem katolików świeckich, nastawionym na pielęgnowanie chrześcijańskich wartości i tradycji narodu polskiego. Myślę, że nie trzeba tego stwierdzenia komentować.

Ale komunikat zawiera również informację, że SKCh im. Ks. Piotra Skargi nie zwracało się o aprobatę do Kurii Metropolitalnej w Krakowie chcąc prowadzić działalność niezależnie od władzy kościelnej.

Owszem, świadomie wybraliśmy taką możliwość, aby nie wiązać się instytucjonalnie z władzą kościelną, gdyż zdawaliśmy sobie sprawę, że prędzej czy później zajmiemy się tzw. sprawami kontrowersyjnymi jak aborcja czy legalizacja związków homoseksualnych. Chcieliśmy w ten sposób uniemożliwić potencjalnym przeciwnikom wywieranie presji na władze kościelne, aby pacyfikowały nasze inicjatywy. Wiemy, jak ogromne naciski wywierano na biskupów, aby powstrzymali obywatelską inicjatywę ustawodawczą „Stop aborcji”.

Z perspektywy prawa kanonicznego jesteśmy prywatnym stowarzyszeniem wiernych, którzy kierując się nauką Kościoła Katolickiego podejmują inicjatywy publiczne na własną odpowiedzialność. Kościół to nie więzienie sumień, w którym trzeba prosić władzę centralną o zgodę na dawanie świadectwa prawdzie, i my z tej wolności korzystamy. Nie jesteśmy też w tym profilu działalności jedyni.

Budować przyszłość bez kłamstwa

Czy z tej zorganizowanej nagonki medialnej można wysnuć jakieś wnioski na przyszłość?

Od wielu lat media skutecznie niszczą dobre relacje społeczne oparte na zaufaniu i tylko Kościół ma możliwość przeciwdziałać temu destrukcyjnemu trendowi przez głośne i jednoznaczne głoszenie moralnej nauki Chrystusa Pana, a w szczególności przez propagowanie cnót społecznych, takich jak choćby uczciwość.

Kłamstwo budzi bowiem nieufność, nieufność prowadzi do podejrzliwości, podejrzliwość wzbudza fałszywe zarzuty, fałszywe zarzuty rodzą nienawiść, która w końcu przekształca się w agresję i prześladowania. Kiedy dochodzi już do otwartych prześladowań, najpierw eliminuje się jednostki stawiające najzacieklejszy opór, a później tych, którzy z różnych powodów sprawiają rozmaite kłopoty. Na tym jednak się nie kończy i w końcu kolej przychodzi też na tych, którzy paktowali z prześladowcami.

Przykład Kościoła Konstytucyjnego podczas Rewolucji Francuskiej niech będzie przestrogą dla współczesnych katolików. Czciciele „świętego spokoju” mogą mieć poczucie ulgi, że wyeliminowano tych, co go burzą, ale później i tak sami będą musieli położyć głowy pod gilotynę.

Dziękuję za rozmowę.

Sławomir Olejniczak

Sławomir Olejniczak – koronawirus to czas pokuty i nawrócenia

Sławomir Olejniczak był gościem programu „Prawy Prosty”.

Mamy do czynienia z sytuacją bez precedensu od czasów cesarza Konstantyna Wielkiego. Nawet komunistom nie udało się zamknąć kościołów, a teraz zrobili to dobrowolnie… duszpasterze! – mówi prezes SKCh im. Ks. Piotra Skargi Sławomir Olejniczak. W programie „Prawy Prosty” o pandemii koronawirusa przez pryzmat katolickiej opinii publicznej rozmawiał z nim red. Łukasz Karpiel.

Wraz z rozwojem sytuacji wokół wirusa Sars Cov-2 i kolejnych działań podejmowanych przez rządy największych państw, znikają kolejne znaki zapytania. Na rok 2021 głównym celem polityków stało się przeprowadzenie niezwykle kontrowersyjnego programu masowych szczepień przy użyciu świeżo wynalezionych i krótko testowanych szczepionek. Jak w nowej sytuacji – z jednej strony ogromnych obostrzeń i ograniczeń dla codziennego funkcjonowania, a z drugiej strony presji na szczepienia – mogą odnaleźć się katolicy? Szukając odpowiedzi na to pytanie, warto posłuchać rozmowy red. Łukasza Karpiela z prezesem Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi Sławomirem Olejniczakiem.

Świeccy katolicy ze Stowarzyszenia Ks. Skargi z dużą ostrożnością podeszli do rządowej strategii walki z koronawirusem. Stowarzyszenie nigdy nie poparło oficjalnej linii politycznej rządu Morawieckiego, za to krytykowało (m.in. na stronach pch24.pl) poszczególne decyzje dotyczące ograniczenia dostępu do kościołów i nabożeństw, czy też wymuszania na obywatelach noszenia zakryć twarzy. Z drugiej strony, to właśnie z inicjatywy Skargowców zorganizowano akcję wsparcia dla szpitala leczącego chorych na COVID-19. Krakowski Szpital Specjalistyczny im. S. Żeromskiego otrzymał w ten sposób wsparcie w kwocie 77 526 zł.

Prezes Sławomir Olejniczak zwrócił w wywiadzie uwagę na to, że zlaicyzowana Europa nie traktuje aktualnej sytuacji związanej z rozprzestrzenianiem się epidemii w kontekście boskiej kary. Mieszkańcy Starego Kontynentu sądzą, że Bóg jest miłosierny i nie może karać grzeszących. – Kara jest z jednej strony przejawem sprawiedliwości, ale z drugiej miłosierdzia. Ona napomina grzesznika i zachęca do nawrócenia – zaznacza prezes Stowarzyszenia.

Rozmówca Łukasza Karpiela dodał także, iż sytuacja, w której doszło do zamknięcia kościołów z powodu rzekomego zagrożenia epidemicznego była bez precedensu w historii świata i Kościoła. Nawet komunistom nie udało się zamknąć kościołów, a w 2020 roku zrobili to dobrowolnie… duszpasterze! Sławomir Olejniczak zwraca uwagę, że w Polsce nie jest jeszcze tak źle, gdyż pozostawiono wiernym ograniczony dostęp (limitowany liczbą osób na metraż świątyni). Niemniej jednak, w innych krajach dokonano zupełnego zamknięcia i ten stan może się utrzymać dłużej. – Towarzysz Stalin i Lenin zapewne chichocą z tamtego świata, widząc, że to, co musieli wdrażać przemocą, teraz rękami pasterzy kościoła dokonuje się dobrowolnie. Temat zbawienia duszy został jakby zupełnie pominięty, gdyż ludzie nie mają tam zupełnie dostępu do sakramentów – zauważył Olejniczak.

Całość rozmowy z prezesem Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej jest dostępna na kanale YouTube serwisu PCh24TV.